تماشاخانه های تهران از 1247 تا 1389 خورشیدی

این کتاب که جلد ششم از مجموعه «تئاتر ایران در گذر زمان» است، به بررسی تاریخ تماشاخانه های شهر تهران، در فاصله سال های 1247 تا 1389 خورشیدی اختصاص دارد. از لابلای بررسی چگونگی دوام و کیفیت تماشاخانه های تهران و هنرمندان فعال آن در دوره های مختلف، کم و کیف و اوج و فرود تاریخ تقریبا یک قرن و نیم تئاتر تهران نمایان می شود. علت انتخاب سال 1247 به عنوان نقطه عزیمت این بررسی، آن است که در این سال، «تکیه دولت» بناشد. این محل اگر چه برای اجرای تئاتر به شیوه نظام مند مناسب نبود، اما عامل جریان های ظریفی برای عملی شدن این موضوع، یعنی فضای مدرن، نوع نشستن تماشاگران و یا اعلان نام نمایش (تعزیه) قبل از اجرا هم چون برشور نمایش بود.
اطلاعات این کتاب در دو بخش آمده است که در بخش تاریخی نوشته ناصر حبیبیان، اطلاعات مربوط به هر تماشاخانه شامل سال تأسیس، بانی آن و عمده ‌تئاترهایی که در آن اجرا شده، آمده است و بخش دوم به گنجایش و امکانات این تماشاخانه‌‌ها می‌پردازد که توسط محیا آقا حسینی نگارش یافته است.
به طور کلی تعریف نویسندگان کتاب از تماشاخانه مکانی است که اجرای تئاتر در آن مستمر است و یا به این نام شناخته می‌شود مثل تئاتر نصر. در کتاب به مکان های نمایش که به صورت چند منظوره مورد استفاده قرار می‌گیرند و اجرای نمایش هم یکی از این منظورهاست مثل سالن مدرسه فیروز بهرام نیز پرداخته شده است و به طور کلی کتاب هم تاریخ تماشاخانه‌ها و نمایشخانه‌ها را شامل می شود و هم به مکان‌های نمایش اشاره دارد.